นิทานภาพเกี่ยวกับความตายอีกเล่มหนึ่งที่ได้นิยามถึง
การลาจาก ความตายและความรัก

พบกันวันคิดถึง

เรื่อง คิคุตะ มาริโกะ

แปล พรอนงค์ – มารินา

เรื่องย่อ

 

เรื่องของชิโระและมิกิจัง ชิโระเป็นหมาของมิกิจัง มิกิจังเล่นกับชิโระ เรียกชื่อชิโระ และลูบหัวชิโระ
วันหนึ่งมิกิจังหายไป ชิโระตามหาเท่าไหร่ก็ไม่พบ ชิโระอยากเล่นกับมิกิจังอีก มันอยากให้มิกิจังเรียกชื่อและลูบหัวของมัน
แต่แล้ววันหนึ่งชิโระก็ได้พบกับมิกิจัง ในยามที่มันหลับตาและคิดถึงเรื่องราวของมิกิจัง มันก็ได้พบกับมิกิจังเสมอ

...................................................................

 

เรื่องราวของมิกิจังและชิโระได้สะท้อนให้เห็นถึงความตายที่เกิดขึ้นกะทันหันและไม่ทันตั้งตัว รวมถึงวิธีรับมือกับความตายจากของบุคคลที่รักยิ่ง
การรับมือกับความตายที่มิใช่การตายจากไปพร้อมกับคนที่รัก แต่เป็นการเห็นคุณค่าในความทรงจำ

ผู้ปกครองอาจแปลกใจว่า นิทานภาพเอ่ยถึงเรื่องความตายและสอนวิธีรับมือเกี่ยวกับความตายได้ขนาดนี้เชียวหรือ
ผู้ปกครองอาจคิดว่าความตายเป็นเรื่องร้ายแรง แท้จริงแล้วความตายก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เด็กสามารถรับรู้ได้

 

ตามพัฒนาการของเด็ก เด็กจะเรียนรู้เรื่องความตายได้เมื่อมีอายุราว 7 ปี หรือเมื่อเข้าใจเกี่ยวกับเวลา
เพราะเด็กจะเข้าใจถึงการพบและการลาจากเมื่อเวลาสิ้นสุดลึก ๆ แล้วเด็กทราบดีว่า การไม่ได้พบกันอีกต่อไปนั้นรู้สึกอย่างไร
เราอาจจะคิดว่าเด็กยังเล็กอยู่ไม่เข้าใจเกี่ยวกับความตาย เด็กอาจจะไม่รู้ว่าความตายนั้นร้ายแรงอย่างไร
เด็กเพียงแค่รู้ว่า เราจะไม่ได้เจอกันอีกต่อไป อาจจะเศร้าหรือเหงา เด็กไม่เข้าใจว่าตนทำผิดอะไรหรือไม่ 

ซึ่งหากเราปล่อยให้อารมณ์ของเด็กเป็นไปตามยถากรรม โดยไม่มีการพูดคุยหรือถามความรู้สึก
สิ่งที่คั่งค้างก็อาจกลายเป็นตัวแปรหนึ่งที่นำไปสู่บุคลิกภาพในอนาคตก็เป็นได้

เชื่อหรือไม่ว่าเด็กเรียนรู้ด้วยการใช้หนังสือภาพเป็นตัวแบบ เพื่อแก้ไขปัญหาที่เด็กไม่สามารถเอ่ยปากถามจากผู้ใหญ่ตรง ๆ ได้
หรือคำถามที่ผู้ใหญ่บ่ายเบี่ยงที่จะตอบ หนังสือนิทานภาพจึงมีเนื้อหาที่ลึกซึ้งและซุกซ่อนแฝงอยู่ในลายเส้นที่เรียบง่าย
ปรัชญา การดำเนินชีวิต และข้อคิด ดังนั้นในต่างประเทศจึงนำเสนอวิธีการแก้ปัญหาและวิธีรับมือกับเหตุการณ์ต่าง ๆ โดยคำนึงถึงผู้อ่านที่เป็นเด็ก